Jeugdzorg Nederland. Altijd een heikel punt. Er zijn nu eenmaal kwetsbare ouders en hun kinderen bij betrokken. Altijd. Niets zo gevoelig als kwetsbare mensen – maar vooral die kinderen – in een systeem stoppen. En daar naar omstandigheden zo goed mogelijk mee omgaan. Het blijft een zo menselijk mogelijk oordeel vellen over de toekomst van vooral deze kinderen.
Even mijn eerlijke mening. Er gaat best wat fout bij Jeugdzorg. Soms verwijtbaar en soms ook niet. In een ver verleden was een kind zonder vader reden om meteen een kind af te pakken. Werden kinderen van tienermoeders weggenomen. Of een huwelijk werd opgedrongen. Later was verslaving een reden om onmiddellijk in te grijpen. De mate en reden van ingrijpen verschoof met de jaren en met de algehele moraal. Juist in dat verdere verleden zijn veel kinderen verziekt.
De laatste twintig jaar zijn daar de bezuinigingen bovenop gekomen. Lessen uit het verleden waren geleerd en er kón betere begeleiding worden geboden. Maar hoe doe je dat met steeds minder personeel? Overbelaste medewerkers van Jeugdzorg maken zéker ook fouten.
Het is dus een moeilijke baan. Zoals verslavingszorg een moeilijke baan is (één op de tien slaagt maar). Of psychiatrie. Het zijn allemaal verdomd moeilijke banen, die óók nog eens met stevige bezuinigingen te maken hebben gehad. En ze gaan allemaal over de toekomst van kwetsbare mensen. De beslissingen van één medewerker kunnen de toekomst van honderden beïnvloeden.
En ja. Daar worden fouten gemaakt. Maar lang niet altijd dus!
Sommigen maken van Jeugdzorg graag een middel van een pedofiele, satanische elite. Alsof Jeugdzorg enkel is gericht op het afpakken van kinderen, om die vervolgens beschikbaar te stellen aan de machthebbers van Nederland. Kinderhandel! Orgaanhandel! Een kinderprostitutienetwerk, dat eerst en vooral geld wil verdienen!
Ze gooien graag met die ‘kapitalen’ die per kind worden verdiend. Dat zijn geen verdiensten. Dat zijn kosten! Het kost geld om kinderen in een tijdelijke opvang of pleeggezin te plaatsen! Of dachten die idioten dat iedereen bij Jeugdzorg gratis werkt? Er is al een tekort aan pleeggezinnen! In vrijwel alle gevallen is er sprake van beschadigde kinderen, met alle gevolgen van dien. Als de overheid dat niet een beetje kostenneutraal zou houden, konden ze helemaal niemand meer vinden.
Wanneer treedt Jeugdzorg nu daadwerkelijk op? Als het welzijn van kinderen ernstig in het geding komt. Een gemiddelde junk of andere randdebiel krijgt van niemand bemoeienis. Hun leven zal kut zijn, maar dat laat de overheid verder toch écht bij henzelf liggen. Inclusief alle (financiële) gevolgen. Tot ze kinderen gaan maken. Pas dán komen ze onder de aandacht van een instantie als Jeugdzorg.
Noot: op dat moment zijn ze nog mijlenver van uit huis plaatsing vandaan.
De instanties willen dan éérst een aantal dingen weten. Hebben de kinderen te eten? Een veilig en continu thuis? Een bed? Onderwijs? Gaan ze met een gevulde maag naar school? Gewoon simpele en logische vragen. En als een bij wijze van spreken schizofrene en verslaafde moeder met haar kinderen bij haar ouders woont, zijn die vragen al bevredigend beantwoord. Klaar! Kinderen worden echt niet zomaar uit huis geplaatst. Er zitten ouders in verslavingsklinieken, die nog steeds ouder mogen zijn. Er zitten ouders mét kinderen in een daklozenopvang, waarvoor een huis wordt gezocht inclusief de kinderen.
Daar is Jeugdzorg wel vaak bij betrokken. Of zou het logischer zijn om pas een instantie in te schakelen als het kind halfdood op de stoep word gevonden? Wachten tot het echt compleet fout is gelopen? Het is goed om tijdig de vinger aan de pols te houden! En dan is het prima als er achteraf geen ingrijpen nodig is.
Nogmaals. Het gaat ook fout. Het is gruwelijk lastig mensenwerk. Maar zelfs in die vreselijke Toeslagenaffaire heeft Jeugdzorg vooral gewoon haar werk gedaan. De oorzaak was ronduit fout, maar als de slachtoffers van de Toeslagenaffaire hun kinderen niet meer fatsoenlijk konden verzorgen, is het logisch dat daar oplossingen voor werden gezocht. Met als aanmerking dat het grootste deel van die kinderen gewoon weer terug is bij de ouders.
Op de sociale media zien we vooral de uitzonderingen. Zoals supermoeders Emily P. en meer van die onmensen. Een psychotische dame die inmiddels al vijf kinderen op de wereld heeft gezet, waarvan vier met haar huidige wiet- drank- en gokverslaafde partner. De oudste dochter woont bij haar oma en drie zijn bij een pleeggezin geplaatst. Vijfendertig rechtszaken heeft dat mens al gevoerd en verloren!
Jeugdzorg ziet Emily maar af en toe. Wij bijna dagelijks. Live op Facebook! En wij trekken dezelfde conclusie als Jeugdzorg. Emily had nóóit kinderen mogen krijgen! Ze heeft de jongste nog thuis, maar dat kind wordt ook volledig ondergesneeuwd door Emily’s egoïstische drammerigheid richting haar EIS om haar ándere kinderen weer terug te willen. En ondertussen vindt ze het prima dat haar oudste bij haar moeder zit. Leuke boodschap voor haar oudste: “Je broertjes en zusje moet ik terug. Blijf jij maar lekker bij oma.”
Voor de laatste keer. Bij Jeugdzorg loopt niet alles perfect. Maar laten we niet gevallen als Emily als leidend accepteren. Die muts baalt er vooral van dat ze de kinderen tijdens de vakanties niet kan zien, omdat ze dan met hun pleeggezinnen leuke dingen doen. Alles is op haarzelf gericht. ZIJ moet de kinderen zien. ZIJ moet dit. ZIJ moet dat. En de kinderen zelf kunnen kapot vallen.
Een woordje aan jouw Emily. Jeugdzorg pleegt hier géén mensenrechtenschendingen. Dat doe jij. Door je verslaafde vriendje met losse handjes voor te trekken. Je moeder afbekken omdat ze een mening geeft. Je omgeving terroriseren om je zin door te drijven. Je kinderen vooral geen leuke vakantie toewensen. Je kinderen geen rust gunnen. Jezelf op blijven dringen. Je kinderen blijven opzetten tegen hun pleegouders. Miljoenen Euro’s eisen voor je eigen kop en zonder onderbouwing.
Jeugdzorg is een lastig vak. Fouten hebben per direct effect voor kwetsbare kinderen. Als medewerkers door bezuinigingen meer werk op hun bord krijgen, is dat een groot risico. Maar juist voor dit soort hysterische wijven op Facebook zijn ze nodig. Keihard!
Mooi stukje Mahimahi, en ik ben van mening dat jeugdzorg bijna altijd goed heeft gehandeld met betrekking tot de wappies.
Juist onder de Wappies heb je ook veel psychiatrische en verslavingsproblemen gecombineerd met de meest waanzinnige ideeën. Dáárom weten ze er ook makkelijk die waanzinnige complotjes doorheen te verzinnen. Zonder dat ze óóit ook maar één keer naar zichzelf kijken.
Inderdaad, zelfreflectie is wat bijna iedere wappie mist, helaas.
Dan is het natuurlijk veel makkelijker om alle andere mensen om je heen de schuld te geven.
Er zitten zelfs ouders mét hun kind in een verslavingskliniek die juist hierin gespecialiseerd zijn.
Dat geeft ook aan dat het geen doel op zich is om kinderen weg te nemen. Hun omgeving moet vooral redelijk veilig en gezond zijn.
Ik vind de Toeslagenaffaire ronduit crimineel. Dat moge duidelijk zijn. Maar als gevolg daarvan kwamen gezinnen met kinderen ook zonder geld op straat. En op dat moment waren de ouders – onterecht – crimineel. De overheid moest daar helaas wel ingrijpen.
Het was beter geweest als er nooit een Toeslagenaffaire was geweest. Maar de schúld lag bij Kabinet Rutte en de Belastingdienst.
Vlak de rol van de Tweede Kamer en de rechterlijke macht niet uit in de Toeslagenaffaire. Het was de Tweede Kamer onder bezielende leiding van Pieter Omzigt die een keiharde en nietsontziende fraudejacht wilden n.a.v. de ‘Bulgarenfraude’. Het heeft zelfs de kop van de toenmalige staatssecretaris Weekers gekost omdat hij te soft zou zijn. Wat de bestuursrechters aangaat, heeft men heel lang blind de strikte uitleg van de Toeslagenwet door de Belastingdienst gevolgd waardoor veel rechthebbenden in grote financiële problemen zijn gekomen. Pas in 2019 heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State ruimte gezien om de onderliggende wetgeving minder strikt uit te leggen en toe te passen. Het wantrouwen van veel burgers jegens de overheid is o.a. door de Toeslagenaffaire zienderogen toegenomen. Of dit terecht of onterecht is, is een andere discussie.
Bij ons zitten 2 kinderen bij hun zwak begaafde ouders. Met ( veel) hulp van begeleiding, kunnen deze kinderen bij ouders blijven. Zo ver gaat het. De kinderen 5 en 6 zijn inmiddels slimmer dan pappa en mamma ( normaal begaafd), maar deze mensen zijn met hun beperking zijn heel liefdevol naar hen toe. Als ze wat ouder worden, zal niet makkelijk worden voor deze kinderen, maar proberen ze alle hulp van de wereld te geven stabiele mensen te worden
Het blijft een lastige ethische discussie of het wenselijk is dat ouders die overduidelijk zwakbegaafd zijn, aan kinderen moeten beginnen. In het gevel van Passemiers is het een overduidelijke ‘nee’.
Een situatie die vaak verkeerd afloopt vanwege parentificatie, wat je ook ziet bij kinderen waarvan de ouders langdurig ernstig ziek zijn. Ooit een adviesgesprek meegemaakt van een mentorkind van mij waar moeder, nadat we alles minstens vier keer hadden uitgelegd in de meest simpele bewoording, na afloop zei dat ze beslist niet LVB was want ze had alles begrepen. Nadien heeft ze nog diverse keren om uitleg gevraagd.
Emilly gevallen, zijn horror voor jeugdzorg. Hoe vind je balans wat beste voor kinderen is. Iedere keer wanneer kinderen na zo’n bezoekje van biologische ouders weer terug komen in conflict met zichzelf ook. We weten dat kinderen, zelfs bij zwaar fysieke mishandeling, toch meestal achter ouders blijven staan. Gun ze rust om bij pleegouders normale kijk op de wereld te krijgen. Zonder steeds inbreuk door gestoorde ouders 😥
Het eerste slachtoffer is er al: emdr voor hechtingsproblematiek, komt echt door slechte start thuis, en niet door nu uithuisplaatsing! Nu jong behandeling heeft jongetje geluk mee…meestal komt pas naar buiten als er al jaren borderline of ptss ( gevolg hechtingsproblematiek) wordt vastgesteld. Dan lang traject 😥
Ik ben zelf nogal een criticaster van jeugdzorg. Vooral de manier van werken die meer gericht is op het werken volgens het protocol dan wat er in een situatie echt nodig is. Het, misschien ongewild, mee werken aan ouderverstoting. Iets dat volgens jeugdzorg niet bestaat overigens. Dat heeft weinig met bezuinigingen te maken, maar meer met het onvermogen om een lerende organisatie te zijn. En er is nog veel meer waar ik kritiek op heb.
Laten we ons er wel van bewust zijn dat we alleen over de uitwassen horen, en dat geeft een heel vertekend beeld. Als er dan nog mensen met vage pedo beschuldigingen komen helpt dat echt niet bij het oplossen van de echte problemen.
Emily is een extreem geval door haar bizarre gedrag en een in- en inslecht karakter. Dat is triest en zal zo zijn oorzaken hebben door haar stoornissen. Dat is verdrietig, voor haar kinderen, haar omgeving en ook voor haarzelf. Maar het gaat niet meer verbeteren, ze laat zich simpelweg niet helpen omdat het haar aan enig zelfinzicht ontbreekt, laat staan zelfreflectie. En dan is het einde oefening, en krijgt het welzijn van die kinderen terecht voorrang. En dat is niet meer dan terecht.
De oudste zit nu in bij schoonouders. Toen oudste mocht kiezen, koos ze voor oma. Maar idd Emily is het schoolvoorbeeld voor juiste beslissing jeugdzorg al vind ik dat de jongste ook zo snel mogelijk uit het toxische gezin weg moet. Ze vlucht zelfs voor gevaar uit woning ZONDER de jongste. Ikke ikke ikke
6 dagen geleden schrijft ze op haar facebook dat ze stage loopt op een school als klasse assistent. Vraag mij af of de school weet wat ze binnen hebben gehaald. Waarschijnlijk niet. Hoop dat ze er achter komen als ze haar naam googelen
Ik hoor haar er niet meer over dus ik hoop idd dat die school zich bedacht heeft. Je zal dat maar voor de klas krijgen!!!!
Het kan toch niet zo zijn dat als je niet voor je eigen kinderen kan zorgen dat dan wel voor andere kinderen kan doen. Ze moet ook tegen haar zelf beschermd worden want ze gaat een opleiding volgen waarmee ze nooit werk gaat krijgen. Want als een school of ouders haar gaan googelen dan wordt ze meteen ontslagen. Maar dat zal ze wel niet begrijpen
Iets schrijven en daadwerkelijk aan het doen zijn, zijn twee verschillende dingen.
Ze heeft al meer leugens verkondigd in haar lives. Mavo diploma en klassenassistent diploma. Ik verwijs het allemaal naar het rijk der fabelen.
> Een gemiddelde junk of andere randdebiel krijgt van niemand bemoeienis.
Allereerst spreken we in de Verslavingszorg niet over junks. Ze zijn geen afval, ze zijn mensen.
En ondanks de bezuinigingen bemoeien we ons er juist aan alle kanten tegenaan. Zozeer dat het gros van de verslaafde mensen in hostels of begeleid-wonen projecten zit. De tijd dat ze met tientallen tegelijk met een naald in hun arm op straat lagen is al decennia voorbij.
De nieuwe verslaving is het internet. Daar zijn deze mensen een goed voorbeeld van. Die zitten diep in die online fabeltjesfuik van complotten en andere onzin.
Met middelenverslaving kunnen we teren op bijna een eeuw aan kennis en ervaring. Met deze verslaving zitten we echter zelf ook een beetje met de handen in het haar. Het dealen, lees het verspreiden van complotjes en andere onzin, is politiek geworden. Vrijheid van meningsuiting heet dat dan. Als je feiten controleert ben je woke. Het is effectief een gedoogbeleid waar ook nog eens miljarden mee worden verdiend.
Het is haast ondoenlijk om die mensen daar weer uit te halen, we staan al bij voorbaat met 10-0 achter.
Ik chargeer in de column. Ik schreef dit vooral om aan te benadrukken dat je kind niet zomaar wordt afgepakt.
Het karikatuur van de verslaafde bestaat inderdaad nog nauwelijks. Bemoeizorg is vele malen beter geworden. In de daklozennachtopvang (en de straat) zie je nu nog voornamelijk de combinaties van verslavingen en psychiatrische aandoeningen, waarbij de cliënten de zorg vooral keihard mijden. Deze mensen hebben doorgaans allang geen zorg meer voor kinderen.
Maar dat geeft ook aan hoe ver iemand moet gaan, voordat Jeugdzorg daadwerkelijk zo hard ingrijpt.
Ik heb inmiddels een ruime ervaring met de complotmongolen. Voor hén is dit een absolute verslaving geworden. Ze leven in een bubbel aan onzin en één komma daarvan afwijzen betekent dat ze hun leven af moeten wijzen. Net zo gevangen als in welke middelenverslaving dan ook.
Ik weet dat het gechargeerd is, en soms moet ik er ook hartelijk om lachen. En soms valt het een beetje verkeerd. Dan moet ik effe mijn ei kwijt. Enfin.
Wat mij opvalt is dat zelfs de grootste verslaafde en zorgmijdende persoon nog een besef heeft dat hun gedrag zelfdestructief is. Hun wereldbeeld en/of zelfbeeld is lang niet zo verstoord als van complotdenkers. Dat is een opening waar we iets mee kunnen in de zorg. Met complotdenkers is het altijd een conflict omdat ze je gewoon niet zien als gelijkwaardig maar als voetveeg.
NB. In de reguliere nachtopvang (dus alleen voor mensen die legaal in Nederland verblijven) is de (inmiddels) grootste en snelst groeiende groep mensen de gewone doorsnee burger. Vaak daar terecht gekomen na een verbroken relatie, faillissement, of langdurige werkloosheid of ziekte. Dak- en thuisloosheid is meer dan verviervoudigd in de laatste 15 jaar.
Dat is ook een reden waarom ik me verzet tegen die ouderwetse stereotypes. Het gaat allang niet meer om uitzonderingen die door hun eigen toedoen op straat terecht zijn gekomen.
Ik ben zelf verslaafd, dakloos en falliet geweest. Daarom wéét ik ook hoe er wordt gedacht. Alle smoesjes heb ik zelf verzonnen en uiteindelijk heb ik de hulp tóch aanvaard en is alles goed gekomen.
Maar daarom blijven de complotidioten me ook fascineren. Het is ongelofelijk hoe er altijd weer een nieuw verhaaltje wordt gevonden om aan vast te klampen. Alles om maar vooral geen seconde aan zelfreflectie te hoeven doen.
En dat maakt het ook zo lastig. De gemiddelde verslaafde wéét diep in zijn of haar hart dat er iets niet goed zit. Doet ook bewust alle moeite om dat te willen vergeten. Een complotdenker gelooft simpelweg altijd de Heilige Waarheid in pacht te hebben en is door niemand te overtuigen.
Dit is waarom ik ook telkens op deze voor een deel verwerpelijk site terugkeer, echt voor jouw lived experience in je columns te lezen. Ok, en een enkele keer voor wat context bij de MSM-verhalen van de autonoompjes en hun fellow-stakkers.
Ook ik ben dakloos geweest, poly-verslaafd, een tijdje opgehouden in het staatshotel zelfs en ronduit letterlijk voor gek verklaard. Maar er was wel een bodem op den duur waar ik doorheen ging. En sindsdien geef ik niet meer om die troep, en de bijbehorende cultuur in het echt. Ik heb nu een waardevol leven terug kunnen pakken. En daar komt ook veel dankbaarheid bij kijken, als ik hier zie hoe het ook had kunnen lopen bijv.
Moeder en kind huizen of voor een gezin. Ouders verplichten om onder begeleiding zorg voor hun kinderen te dragen. Modulaire pakketten (regels, eisen en verwachtingen vaststellen) en dan maatwerk, passende zorgverlener. Een terrein met veel woningen waar het leuk is voor kinderen. 24/7 begeleiding en beveiliging aanwezig. Lopen de ouders weg voor hun verantwoordelijkheden, geen geld meer! Dan moet je maar geen kinderen nemen.
Mooi gesproken.
Zo te zien heeft die zwakbegaafde troela nog meer verslavingen want ze heeft Stonley weer in haar woning en die loopt doodleuk weer door het beeld heen…
Geen enkele kind moet terug bij Emily en ze moet wederom weer geen nieuwe maken. Ze is gestoord !
Goed stukkie weer!
Ik vraag mij af in hoeverre zoiets trouwens echt een stoornis is, of toch een minder fraai karakter betreft… Maar ja! Sommige mensen snappen wel dat als je moeite hebt met alles, dat je dan niet meteen voortplant als een konijn. Zijn die dan bijzonder helder van geest? Wie zal het zeggen.
Ik noem Emily vooral héél kwaadaardig.
Mijn moeder wilde mij zelf niet en vroeg aan de jeugdbescherming of ze mij wilden hebben.Ik sliep meestal in het park enz.Toch heeft het nog best veel voeten in de aarde gehad voor er een OTS was.Jeugdzorg bleef hulp geven aan mijn moeder maar mijn moeder wilde na haar scheiding vrij zijn en pa had geen plek bij zijn nieuwe gezin.
Daarnaast weet ik nog van het meisje uit Nulde,daar had jeugdzorg ook de kinderen uit huis moeten halen maar bleven ze ook maar hulp,aan de gestoorde ouders geven,tot het kind uitgehongerd in stukjes in het strand van Nulde werd gedumpt ……Ps ..ik zit nu bijna in Oostenrijk,die boer uit Drenthe of waar Huzen ook vandaan komt heeft pech..alle boeren waren zelfs op zondag ook het werk,wel spraken ze hier op de radio schande dat er iets uit de hand was gelopen in Nederland en er stenen naar de politie werd gegooid.
Het blijft hoe dan ook mensenwerk. In de tijd van het meisje van Nulde zaten er ook tientallen hulpverleners en verschillende instanties op één gezin. Teveel mensen konden ntoen niet tot de juiste conclusies komen.
Maar ook bij één hulpverlener is het de vraag of je die niet kunt manipuleren. Soms gebeurt dat nu eenmaal. Iemand die zwaar gestoord is, kan net zo goed prima een ander bespelen.
Wat Jan Huzen betreft, is het simpel. De complotdebielen delen allemaal diezelfde paar filmpjes van diezelfde paar demo’s. Dan LIJKT het heel wat 😉
Lieve Mahimahi
Ja jeugdzorg is nog steeds hard nodig
En ja ik geef toe er worden wel degelijk fouten gemaakt en ja helaas worden door deze fouten slachtoffers gemaakt en elke foute uithuisplaatsing is vreeslijk en is er 1 te veel
Maar jeugdzorg is en blijft nodig
Ik als als pleeg kind die de beste ouders van deze planeet heeft gekregen ben nog steeds jeugdzorg en al de instanties die betrokken waren bij mijn uithuisplaatsing zo vreeslijk dankbaar 🙏🏼
En nu wij zelf bezig zijn om ook pleegouders te mogen zijn merk ik dat er veel onbegrip heerst
Naar jeugdzorg maar ook naar de pleegouders
Je wordt gezien als iets mega slecht
Als ik dan mijn eigen verhaal vertel kijken mensen mij aan en zeggen ze maar jou ouders zijn dat jou echte ouders
Dan is mijn antwoord kort
Ja dat zijn mijn ouders want mijn verwerkers verdienen de titel ouder nooit
En nu wij dicht bij een plaatsing zijn wil ik ook graag zeggen dat er ouders zijn die geweldige ouders zijn maar gewoon even een steuntje in de rug nodig hebben om zichzelf weer krachtig genoeg te voelen en ook zeker na een korte periode weer ouder kunnen zijn
Wii hebben zo pracht mama nu in onze bekende kring
Deze mama heeft de hel doorstaan met haar twee kinderen ( wat twee geweldige nette beleefde en welopgevoede kinderen zijn ondanks wat de situatie was met hun tweede ouder )
Deze mama gaat voor een paar maand tot een jaar nu voor zichzelf en haar kinderen vechten
Om zo tot maximaal het einde van het jaar 2024 weer zelfstandig de volledige zorg en opvoeding te kunnen dragen
Deze top moeder heeft zelf hulp gezocht
Wij hebben nu drie keer een gesprek gehad met haar en haar hulpverleners, en het klikt
Zij heeft er vertrouwen in en wij ook
Het wordt een plaatsing met invloed van mama er zal veel
Contact zijn tussen de kinderen en de moeder
Met in het begin bezoeken onder begeleiding
Puur omdat dit de regel is
En de bezoeken zullen ook niet meteen wekelijks zijn
Maar dit omdat deze kracht vrouw aan zichzelf wil werken
En ja ik geloof in haar net als iedereen, mama behoud haar ouderlijk gezag en zal overal bij betrokken worden
Voor bij ons thuis waren een paar kleine aanpassingen nodig ( ook zelf gedaan is niet om gevraagd)
Maar ikzelf ga 1 dag extra thuis werken en 1 dag in het weekend zodat ik zeker de eerste tijd meer thuis ben
Onze eigen kinderen hebben al grote plannen gemaakt om de tijdelijke zus en broertje welkom te heten
Samen hun kamertjes klaar gemaakt
En de twee jongste van ons kwamen uit zichzelf aan met speelgoed die ze echt net in dec hebben gekregen
Samen met de jeugdzorg instellingen en de pleegkinderen en mama zijn wij we winkelen
Om zo hún kamer hun eigen plekje te maken
En zo weten wij allemaal hoe het zit en weten de kinderen en mama de datum wanneer de overplaatsing plaatsvindt wij noemen het voor een tijdje bij ons wonen
En in sep wordt de situatie weer geëvalueerd
En bekeken ( maar kan ook eerder)
Ligt aan hoe mama het doet maar wij hebben mama gezegd neem de tijd , dat ben jij waard want er ligt nog een heel leven voor jullie
De kids gaan natuurlijk met ons mee op vakantie
De mama vind het helemaal geweldig zelfs
Met Pasen gaan wij dus gezellig een weekje pretpark
En in de zomer naar buitenland, en ja dan gaat mama ook mee ❤️❤️
Voor de kinderen hún eerste echte zomer vakantie en die moeten ze natuurlijk niet zonder hun moeder ervaren
Ja jeugdzorg is nodig maar al die horror verhalen zijn natuurlijk niet altijd even waar
En soms kom je dus ook geweldige ouders tegen die zelf jeugdzorg inschakelen omdat ze het beste voor de kinderen willen
En wij voelen ons zo vereerd dat wij deze mama mogen helpen en een klein beetje mogen bijdragen aan straks een prachtig leven voor een prachtig gezin
En ik als vrouw en moeder heb echt alleen maar respect voor deze mama
Ik noem haar een voorbeeld van kracht en liefde en van doorzettingsvermogen
En na deze plaatsing hoe lang of kort ook zien wij wel verder
1 ding weet ik absoluut zeker
Dat wij zeker als het gezondheidsmatig allemaal zo blijft wij nog een lang pleegouders willen zijn
En het maakt ons niet zoveel uit of het lang of crisis plaatsingen zullen zijn
Ik weet namelijk als geen ander dat elk kind dit verdient
❤️❤️
Sowieso: een heel mooi verhaal.
Wat vaak wordt vergeten is dat een pleeggezin zelden tot nooit voor lang of altijd is. Een pleeggezin verdient vooral de voorkeur boven een gezinsvervangend tehuis. Maar beide situaties zijn voorbij als ouders hun leven weer op de rit kunnen krijgen.
En ja. Soms zitten vooral zeer jonge kinderen zó lang in een pleeggezin, dat het meer kwaad dan goed zou doen om weer terug te keren. En dat blijft een duivels dilemma. Ik zou niet graag dat besluit willen nemen. Maar toch moet iemand daar een oordeel over vellen.
Uiteindelijk zijn het toch die natuurlijke ouders die een heel eind de toekomst van hun eigen kinderen bepalen. In 9 van de 10 gevallen zijn zij verantwoordelijk voor de keuzes die zij zélf maken.
En heel soms zijn ze niet meer in staat de juiste keuzes te maken. Heel treurig, maar dan is het goed dat we voor hun kinderen goede regelingen hebben.
Ik neem het Jeugdzorg vooral kwalijk dat ze niet hebben ingegrepen tijdens de kindermoord van Herodes.