Het had zo mooi kunnen zijn in november 2023. Premier Michel R. En vice-premier Samira. ‘Samen Voor Nederland’ aan de macht! Dan was er tenminste wat veranderd in Nederland. Met “Vrijheid, liefde, democratie!” als lijfspreuk. ‘Zelfredzaamheid’ hoog in het vaandel.
Ware het niet dat hun achteraf zéér beperkte aanhang nog niet eens voor een goudvis kon zorgen. Laat staan voor zichzelf. 5.325 stemmen was amper voldoende om een deuk in een pakje boter te slaan. 0,05% van de kiezers! Hardwerkende burgers zouden door minder regels en minder belastingen de allerzwaksten gaan ondersteunen. Maar de állerzwaksten waren dus precies die 5.325 stemmers.
Het partijprogramma bestond uit de vage doelen die letterlijk iedere partij heeft. Meer welvaart, meer menselijkheid, minder regels en een samenleving gebaseerd op vertrouwen en respect. Maar dan verder ieder stukje vooruitgang afbreken. Michel had als expert in de ‘Grijze Ambulante Handel’ een pesthekel aan digitaal geld, omdat hij daar niet mee kon sjoemelen. Dus geen digitaal geld meer! Wel via de donatieknoppen. En dat gemixt met het nodige racisme en homofobie. Bedekt onder een geforceerd, democratisch sausje. Net als Forum Voor Democratie! Maar dan met een marktkoopman/sjacheraar/oplichter aan het hoofd.
Die Michel dus. Binnen een paar weken alweer ruzie in de tent. Een knuffelmarokkaan die als medelijstrekker geen enkele buitenlander, maar wel een paar lelieblanke, scootmobielende stemmers uit Oost-Nederland trok. Ze kwamen in geen enkele peiling voor! Voor een beetje extra stemmen moest er wel iets gebeuren!
Je zou dan kunnen denken aan meer reclame. Je programma een beetje aanpassen. Een andere toon. Minder ruzie maken. Het land in. Je website beter promoten. Meer sociale media. Hárder werken! Maar nee. Niks van dat alles. Michel koos wat anders. Een nier doneren! Dát zou tenminste stemmen opleveren! Briljant plan!
Michel had op Feestboek ergens een oproep zien staan: “Help mijn zoon gaat dood.” De oproep van een vader, wiens zoon zéér dringend een nier nodig had. Mijn vaderhart breekt dan ook hoor. Maar als het niet over een naaste gaat, denk ik niet meteen na over één van mijn twee nieren meteen afstaan aan een wildvreemde. Michel wel. En het werd breed uitgemeten op Feestboek. Amper een maand voor de verkiezingen!
Wat had hij als smoesje gehad als het mis zou gaan? “Oeps. Foutje. Ik ben er effe niet.” En dat met de intentie om minimaal honderdduizenden stemmen te gaan trekken! Niet zo verantwoordelijk Michel. Je had al ruzie met je halve kieslijst en ik denk niet dat veel van jouw potentiële stemmers graag een Marokkaans dame aan het hoofd van hun partij wilden zien. Of als premier! Mijn hemel!
Kon het fout gaan dan? Nogal! Dat ging het ook bijna. De allerkleinste operatie heeft nog altijd één eerste grote risico: infecties. En dat had Michel dan ook meteen aan zijn reet hangen. Uiteindelijk zijn de antibiotica aangeslagen en kwam alles weer goed. Maar dit ging niet snel genoeg naar zijn zin. Waarna Michel zijn kans greep om meteen weer de hele medische zorg de grond in te boren.
Het was een stévige operatie Michel! Nierstenen kun je op den duur wel uitpissen. Een nier niet!!
Dat de nier van een wildvreemde binnen enkele weken kan worden geanalyseerd en getransplanteerd en dat het inmiddels gewoon goed gaat met de ontvanger, zou hij nooit noemen. Hij was vooral verontwaardigd om zijn EIGEN ongemak. Of had Michel verwacht dat hij met een leuk fotomomentje al klaar zou zijn? Mooi verhaal voor de kiezers? Leuk plaatje op de verkiezingsposter of zo?
“Maar dat is toch al bijna een jaar geleden Mahimahi”, zult u roepen!
Klopt! Ik was het na een totaal verklootte verkiezingsgang ook allang vergeten. Tot die randdebiel vorige maand een en ander weer stevig naar buiten bracht. Waarbij hij weer zó liet zien wat voor verachtelijk várken hij wel niet is.
In het begin waren de ontvanger en zijn familie nog onder de indruk. Logisch. Ze hebben hem ook in Oss uitgenodigd voor een lunch. Ze zochten naar een manier om hem nog extra te bedanken. Beloofden naar Amsterdam te komen met een cadeau. Maar dat liep uiteindelijk op niks uit. Het contact verwaterde.
Wat ook wel weer begrijpelijk is! Een nieuwe nier is niet niks! Een nog grotere kans op infecties. Problemen met de bloeddruk. Problemen met de urinewegen. Psychische problemen. Waarschijnlijk had de ontvanger het al druk zat met zichzelf. En de familie met hun eigen zoon. Die waren juist dolgelukkig dat ze er sámen weer twintig jaar bij hadden gekregen. En Michel verdween in hún gedachten naar de achtergrond.
Michel was vooral verontwaardigd omdat hij afgelopen jaar geen kaartje of bloemetje had gehad. Dat hij niet de aandacht kreeg die hij verdiende. Voor zijn enorme heldendaad. Zijn totaal onbaatzuchtige actie!
Als het zo onbaatzuchtig is Michel? Waarom heb je het er dan nu nóg over? Normaal gesproken gebeurt een niertransplantatie door familie, via een overledene of totaal anoniem. En bij een anonieme donatie hebben donoren geen ‘bloedbroederschap’ tot doel. Zij zijn vooral blij een ander te helpen. En helemaal als ze horen dat het uiteindelijk goed gaat met de patiënt.
Voor Michel was het vooral reden om eens goed te klagen bij de Nierstichting. Hij pleit ervoor dat de donateur meer informatie over de ontvanger moet krijgen. Om teleurstellingen te voorkomen. Welke informatie wil je dan Michel? Wil je éérst vriendjes worden? Wil je een EQ-cijfer krijgen? Moet iemand bepalen of de dodelijk zieke patiënt wel sympathiek genoeg is? Moet hij blond haar en blauwe ogen hebben? Mag het géén Rotterdammer zijn?
Het gaat om de onbaatzuchtigheid van de daad stomme lul! Nergens mag het over jouw wensen gaan! En NOOIT mag het onderdeel van JOUW verkiezing worden. Of denk je serieus dat je na dit opnieuw benoemen van je daad zomaar 6.325 stemmen gaat trekken? Wel DUIZEND meer?
Even een hypothetisch scenario van mijn kant. Gewoon om alle opties een keer langs te laten komen.
Het is 21 november 2023. EEN DAG VOOR DE VERKIEZINGEN! Michel komt op visite in Oss. Michel klaagt eerst vooral over zijn eigen ongemakken en zijn lekkende wond. Dat zijn slaapkamer een scene uit Rambo 1, 2 en 3 was. Dan over alles wat er fout is in Nederland en in de zorg. Hij pocht over wat SVN daar allemaal wel niet aan gaat doen. Hij schept op over wat hij allemaal al heeft bereikt in zijn zielige leventje. En hij is vooral zichzelf: de narcistische, arrogante klootzak die wij allemaal allang kennen.
Waarna de ontvanger ineens tot een vréselijk besef kwam: “Heb ik nu een nier uit de dikke pens van die vreselijke Amsterdamse teringzak in mijn buik zitten? Had mij maar dood laten gaan!”
Dat kan er in jou kop niet in hè Michel? Dat mensen bij de tweede ontmoeting met jou, al een pleurishekel aan je kunnen krijgen.
Heel eerlijk? Ik had dat al bij de allereerste video die ik in 2020 van je zag. En dat is nóóit veranderd.
Onbaatzuchtig, een woord dat wappen niet kennen….
Tja, Michel R dacht met zijn ‘onbaatzuchtige’ daad politiek uit te kunnen buiten. Dat viel helaas voor hem nogal tegen. Dat mensen een ontzettende afkeer van deze zuignap krijgen, snap ik.
Tja. Je eigen onbaatzuchtige daad UITSCHREEUWEN op je website en Facebook, kán dus weleens anders uitwerken 😎
Goed doet men in stilte.
Haal bij die laatste ‘jouw’ die W even weg, lieve Mahimahi XXX
Kut. Over het hoofd gezien 😉
En gewijzigd.
*kijkt nog eens naar de laatste twee jou(w)s* ..Gewijzigd? Zit je Jos nou te trollen of wat?
Miejouw 🥳
😛
En bij de één na laatste erbij…
Ik ben geen taalnazi, maar het begint nu toch wel aan me te knagen :*(
Ik ben alleen een taalnazi voor mezelf. Bij anderen lees ik wel door de foutjes heen.
Waar ik soms wél een beetje een hekel aan heb is als 7 van de 14 reacties over twee letters gaan en niet over de inhoud. Telt die niet meer mee als er twee keer een ‘w’ teveel in staat?
Touché 😉 Nou ja, de inhoud is in ieder geval weer onberispelijk.
Wappies die iets voor een ander doen staat garant voor ellende. Ze zullen er altijd iets voor terug willen hebben. Onbaatzuchtig iets doen komt niet voor in hun vocubulaire, zelfzuchtig als ze zijn. Ze zullen altijd een eigen belang hebben, dat zit nu eenmaal in hun aard.
Dat de onbaatzuchtige iets terug verwacht zoals eeuwige roem, cadeautjes, aandacht/vriendschap is allemaal tot daar aan toe. Als dat dan niet gebeurd daarover klagen, dan zet je jezelf echt te kakken.
Persoonlijk zou ik juist contact met de gever of ontvanger onderhouden heel ongemakkelijk vinden.
Wel zou ik trots of dankbaar zijn en dat in mijn persoonlijke omgeving soms even noemen.
Mijn schoonmoeder had een donornier.Hoewel we best graag persoonlijk de nabestaande wilde bedanken hadden we daar ons ook heel ongemakkelijk bij gevoeld.
Ben je verder iets verplicht aan zo’n donor.
Hoe druk je het uit dat je blij bent dat je weer langer vooruit kan ?
Nee hoor,de regeling is goed zo.
Toch begrijp ik ergens best dat hij een bedankje had willen hebben,het is niet niks een nier af staan.
Zelfs niet als je wappie marktkoopman bent
Punt is dat hij zelfs allang is bedankt. Alleen is dat contact verwaterd. En dat kán. Om tal van redenen. Een ontmoeting betekent nu eenmaal geen gegarandeerde vriendschap met een blijvende en nederige dankbaarheid. Dat de nier aanslaat betekent geen automatisch klik qua persoonlijkheden.
Maar daar vervolgens zo over klagen. Dat laat Michel zien voor wie hij werkelijk is.
Overspannen verwachtingen geven bijna altijd teleurstellingen, of het nou om aantallen tijdens demonstraties, aantal stemmen of uitingen van dankbaarheid wanneer je een schenking doet. Michel moet maar weer een ander levensvervullende actie bedenken, oefeningen in nederigheid doen ofzo.
Nou fijn weekend eenieder hoop dat de donor er heel oud en blij meer wordt zodat er toch een stukje wappie(s) goed terecht gekomen is en nut heeft voor de samenleving. (netjes belasting betaald en niet dom doet)
Je hebt er soms een beetje een hekel aan. Toch nog een citaat uit jouw inhoud: “Hij pleit ervoor dat de donateur meer informatie over de ontvanger moet krijgen.” Is deze Michel nou een “donateur” of een “donor”?
Strikt genomen: ‘donor’. Maar in verband met die donatiegraaier, vond ik het grappiger om ‘donateur’ te gebruiken 😉