Moeder van niks Emily draait door!

Emily heeft vandaag een gedwongen gesprek met veilig thuis. Ze loopt nu echt op toppen van haar tenen. Denkt totaal niet aan kinderen laat staan haar eigen kinderen. Puur aan zichzelf en probeert zo aandacht te krijgen mocht zijzelf in nog grotere problemen te komen en dat iedereen dan voor haar opstaat

Laat alsjeblieft die moeder en dat kind met rust.Blijkbaar heeft dit meisje wel een moeder die het belang van haar kind voorop stelt en niet zo asociaal als Emily is.

Het zwijn durft zelfs die moeder zwakzinnig te noemen als zij min of meer niet doet wat zij zegt. (Of te wel moeder moet niet akkoord gaan met 5 minuten op bezoek anders vind ze haar zwakzinnige.

Zegt de gestoorde zwakzinnige.

Nou Emily binnen afzienbare tijd wordt jij niet alleen met een aantal dsm-5 stoornissen gediagnosticeerd, maar wordt je ook met je Iq geconfronteerd. En dan krijg je, je eigen verstandelijke beperking in een verslag gepresenteerd. Dan ook zo stoer zijn dit te delen he? Gezien je probleemloos de therapieverslagen van je kwetsbare kind deelt.

Dag lieve mensen,

ik reageer hier ook vaker onder een nepnaam maar ik dacht laat ik maar eens met mijn echte naam reageren.
Zelf ben ik een moeder van een gehandicapte zoontje waarbij te snel een valse melding is gedaan vanuit een ziekenhuis waar ik zelf al bekend was.
Dit is achteraf anoniem door een maatschappelijk werkster gedaan, die op eigen houtje had gehandeld terwijl ik haar nog duidelijk verteld heb dat ik al medische hulp heb en dat ik dus al met hulpverlening in contact sta, en dat we in onderzoeken waren.
Al heel snel kwam ook uit dat mijn zoontje en ik iets bijzonders bleken te hebben, wat niet verder gedaan kon worden in Groningen en hierdoor moesten we dus naar Utrecht.

De maatschappelijk werkster was al vanaf het begin bezig opeens psychische en sociale problemen vast te stellen, maar die zijn er niet en ook nooit geweest (het is inmiddels nu 7 jaar later en ze zijn er nog steeds niet). In mijn veronderstelling waren we gewoon aan het wachten op uitslagen van de onderzoeken en een plek naar het wkz in Utrecht, maar deze maatschappelijk werkster bleek dus in mijn rug anonieme meldingen te maken dat mijn zoontje gevaar liep en dat ik zonder hulp mijn zoontje zomaar naar huis wilde nemen, terwijl mijn zoontje nog een prematuur was en helemaal niet eens naar huis kon.

De maatschappelijk werkster had geen gegevens van mij en heeft niet doorgegeven dat ik een maand eerder was verhuist naar een betere woning, maar heeft doodleuk aan veilig thuis mijn oude adres gegeven, waardoor veilig thuis niks is gaan onderzoeken is gaan doen dat ik bij mijn ouders ben ingetrokken, in mijn eigen woning waar ik al woonde.

Vervolgens is Veilig Thuis bij mijn WMO gaan doen dat ik met psychische en sociale problemen bij mijn ouders ben ingetrokken en is ze gaan doen alsof ze een casus zou regisseren als “wij” thuis zouden komen, ondanks mijn hulpverleners en het WKZ in Utrecht zeiden dat er niets van de melding klopte, heeft Veilig Thuis hun doodleuk genegeerd en heeft ze niets meer van zich laten horen.

We kregen ook geen contact meer, toen er uit de bloeduitslagen naar voren kwam, dat mijn zoontje en ik aan een zeldzame gen leiden waardoor mijn zoontje nooit thuis kan komen. Hij is meervoudig gehandicapt. Ik woon in een flat zonder lift, ik ben alleenstaand en de enige optie was mijn zoontje met ontslag direct in een medische instelling of pleeggezin plaatsen.

Uiteindelijk zijn we na 8 maanden van Utrecht weer naar Groningen gekomen, en heeft het minstens 2 maanden nog geduurd voordat ik een gesprek kreeg met Veilig Thuis. Het had een eindgesprek moeten zijn, maar toen ik haar uitlegde dat mijn zoontje niet naar huis zou komen en dat we verder moesten met een transferverpleegkundige waar ik al in Utrecht mee werkte, heeft Veilig Thuis opeens om zich heen getrapt en begon ze dat mijn zoontje weer gevaar liep omdat ik niet bij mijn ouders woonde.

Ze heeft een melding gedaan bij de Raad en gelogen dat er hulp was geregeld en dat mijn ouders en ik niet deze hulp aannamen, waardoor mijn zoontje gevaar liep. Er is een rechtszaak geweest. De WSG bleek al op toneel te zijn en ze hebben mijn zoontje met alle snoeren en slangetjes, doodziek in een normale pleeggezin gezet, waar hij bijna is overleden en weer met spoed terug moest naar Utrecht waar ze hem weer 3 maanden moesten opereren en ik ben bij hem geweest. De WSG en het pleeggezin waren nergens te bekennen.

Uiteindelijk is mijn zoontje in na ontslag in een medische pleeggezin geplaatst bij mij in de stad, maar die konden hem niet lang hebben.
De WSG probeerde mij op te lichten om mij alsnog dakloos te laten worden, zodat die psychische en sociale problemen waarheid zou worden. Maar ik heb tot op de dag van vandaag na bijna 7 jaar nog bijna niets op mijn naam staan, en het is openlijk altijd medisch geweest.

Tijdens een controledag in Utrecht, toen ik nog gezag had en we in gesprek waren met de artsen over onze ziekte, begon de gezinsvoogd kwaad te worden toen ik toestemmingen gaf voor verdere onderzoeken. Ook vertelde ik dat ik nog steeds in mijn prachtige flat woon en dat ik nog steeds op zoek ben naar een beneden woning maar die helaas niet heb gevonden, zodat mijn zoontje altijd langs kan komen. Mijn zoontje is meervoudig gehandicapt, ik heb geen lift en hij kan door zijn handicap niet thuis wonen. Maar dat ik een eigen woning heb, was voor de gezinsvoogd een doorn in het oog en ik weet nog steeds niet waarom. Ik heb nooit wat op mijn naam gehad en ben nergens negatief bekend.

Daarnaast ben ik een alleenstaande moeder, dus ik zou de zorg nooit kunnen doen.

Inmiddels was mijn zoontje al in een pleeggezin ver weg, omdat er weinig pleeggezinnen zijn die kinderen kunnen opvangen met een zeldzame genetische ziekte.
Maar ik kreeg opeens geen bezoekuren. De gezinsvoogd zat steeds meer de bezoekuren te verminderen op eigen houtje en zei dat omdat ik niet meewerkte aan hulp dat ik op den duur mijn zoontje niet meer te zien kreeg en als hij volwassen was, zou hij al een curator hebben.

Tijdens de controledag deed mevrouw zelfs alsof ze mij al met psychische en sociale problemen aan het begeleiden was en begon doodleuk weer te praten over problemen, waardoor ik tegen haar de waarheid zei dat er inderdaad problemen zijn en dat wij er als buren last van hebben.
Er waren namelijk 2 bewoners die onder de WSG vielen die hun dag en nachtritme hadden omgedraaid, en ons behoorlijk lastig vielen met hun nachtelijke feestjes. Deze mensen hadden al problemen voordat ik er kwam wonen en er gingen meerdere mensen door hun verhuizen.

Ik zei voor de artsen dat wij al met WMO en woningbouw in gesprek zijn en ik heb toen ook geluidsopnames laten horen en de mails waar we op de hoogte werden gehouden. Maar aangezien mijn zoontje niet bij mij woonde, was het geen probleem voor hem en liep hij totaal geen gevaar. Als het te gek werd, dan overnachtte ik ergens anders. Maar men was ermee bezig en wij als bewoners konden niet meer doen.

Dit heeft de gezinsvoogd zo kwaad gemaakt, dat ze opstond en tegen me schreeuwde dat IK niet wilde meewerken en dat IK problemen heb en dat IK niet wilde tekenen voor een PGB dat zij niet zou begeleiden en dat ik mijn K** huis niet opgaf terwijl ik geen recht had op een woning omdat mijn zoontje toch nooit thuis zou komen.

Ze was al 9 maanden bezig mij dakloos te laten worden en tegen te werken en ik trapte er niet in.
En uiteindelijk heeft ze zichzelf zo voor gek gezet en iedereen heeft direct gezien hoe ze is.

In dezelfde week heeft deze gezinsvoogd opeens een kort geding aangespannen en mij uit het gezag laten trappen, met de mededeling dat mijn situatie verergerd was en ben ik direct mijn gezag verloren.
En heeft ze sindsdien mijn zoontje niet meer laten zien, tot dit jaar. Bijna 5 jaar later.

Ik begon met een nieuwe advocaat te werken die echt voor Jeugdzorg is. Ik heb hiervoor nooit met een jeugdzorgadvocaat gewerkt. Deze advocaat heeft de boel opnieuw bekeken en zei dat er aantoonbare fouten zijn gemaakt en dat de advocaten die ik had wel hun best hadden gedaan maar er niet genoeg verstand van hadden.

Deze advocaten had ik doorgewezen gekregen bij het Jurdische loket. De jeugdzorgadvocaat heeft mijn moeder via via verkregen.

Deze man heeft echt zijn best gedaan, en ik vertelde hem dat ik inmiddels al jaren wist wie een anonieme melding had gedaan en dat het al bekend was voordat ik uit het gezag was getrapt.

De maatschappelijk werkster had een fout gemaakt door mij toe te voegen op Facebook, waardoor ik weer een klacht heb ingediend bij het ziekenhuis en die is gegrond verklaard.
Ik had al eerder een klacht ingediend wegens haar handelingen dat ze zomaar op de afdeling kwam en dat ze mijn zoontje zomaar uit de couveuse had opgetild. Ze mocht niet meer met ons bemoeien maar ging dus gewoon doodleuk door en nu had ik dus aantoonbare papieren met o.a een printscreen van de Facebook waar duidelijk haar gezicht was, de tekst wat ze tegen mij typte en ook nog de klacht en de procedure waarin het UMCG toegaf dat het niet netjes is gegaan en dit nooit op deze manier had mogen gebeuren en daarbij heeft deze maatschappelijk werkster toegegeven dat zij naar Veilig Thuis had gebeld.

Dit heb ik trouwens ook later in het medische dossier van mijn zoontje te lezen gekregen. (heb ik op tiktok geplaatst)

De maatschappelijk werkster is selectief gaan schrijven dat er ernstige psychische en sociale problemen binnen het gezin spelen. Ze is daarin zo breed gebleven en heeft mij nooit iets gevraagd.
Ik ben een alleenstaande moeder, mijn ex weigerde iets met mijn zoontje te maken te hebben. Hij heeft gezegd dat hij niet de vader was en toen hij doorhad hoe ziek mijn zoontje was, heeft hij nooit meer iets van zich laten horen.
Hij heeft mijn zoontje nooit gezien.

Ik was gewoon sterk geweest om hem de deur te wijzen en een goede ouder voor mijn eigen kind te zijn. En daar was niets om op aan te merken. Mijn zoontje draagt ook gewoon mijn achternaam.
Er was dus geen drama of onzin en maar dat verzon deze maatschappelijk werkster zelf.

Dit jaar heb ik uiteindelijk met een top rechter mogen praten, mijn top advocaat zat naast mij. We hebben een zaak tegen de WSG aangespannen en opeens een week voor deze zaak, heeft de WSG een poging gedaan om mijn zoontje gauw te laten zien dat wij de zaak terug zouden trekken.
Dat hebben wij niet gedaan.

Hun eis was dat ik maar 4 keer in het jaar een bezoek uur zou krijgen, en de rechter heeft mij gehoord en gevraagd wat ik voor werk doe.
Ik zei dat ik al jaren wolkunstenares ben en sinds in mijn jonge jaren ook kleding ontwerp en gratis weggeef. Alles wat ik doe is basis van vrijwilige werk en ik wil de mensen juist blij maken met mijn talent.

Ik liet de rechter mijn eigen merk zien, en hij zei dat hij niet snapte waarom er juist bij dit is toegepast. Hij vond mij een zeer aardige vrouw. Hij heeft zelfs de WSG op hun vingers getikt waarom ze mij niet erbij hebben betrokken, terwijl ik wel in totaal een jaar in 2 ziekenhuizen goed kon functioneren.
Ik heb geen verslavingsverleden, geen strafblad, totaal niets.
En nu staat er ook duidelijk in de beschikking dat ik zelf ziek en heb ik mijn woning gefilmd en ook laten zien hoe ik woon en dat ondanks dat de WSG hier is geweest er niets aan de situatie is gedaan.

Het WKZ in Utrecht en mijn eigen hulpverlener hebben ook stukken gestuurd naar de Rechtbank en daaruit is het duidelijk naar voren gekomen dat ik medische hulp heb en daarbij zijn de stukken die anoniem door de maatschappelijk werkster is geschreven, direct onderuit gehaald.
Zij heeft gelogen dat ik niet met hulp wilde samenwerken en dat er ernstige psychische en sociale problemen zijn.

Ik zei tegen de rechter dat die psychische en sociale problemen alleen opeens actief waren als men hun zin niet kreeg. Toen ik niet bij mijn ouders bleek te wonen, waren er opeens problemen, toen ik niet dakloos werd en niet op straat ging zwerven, waren er problemen. En daarbij kon de WSG ook helemaal geen enkele probleem opnoemen en ben ik blij dat ik mijn woning nog heb.
En ik heb hem het proces laten zien van 2020 waarin 2 verslaafden die onder de WSG vielen eruit zijn gezet.

Ik heb de zaak gewonnen dankzij een ijzersterke verdediging en een lieve rechter en mag 1 x in de 6 weken mijn zoontje zien in een kinderbeschermingsgebouw met de WSG erbij.
Zij hebben onterecht het gezag gehad maar ik blijf aardig en zie tenminste mijn zoontje.

De rechter zei dat mijn uren uitgebreid met mijn zoontje moet worden, dat er aantoonbare fouten zijn gemaakt, en ik moet over een paar maanden weer bij de rechter zijn.
tot nu toe heb ik verslagen van de WSG gehad dat het goed met mijn zoontje gaat en ik kan goed over weg met de pleegvader en die heeft ook duidelijk gezegd dat het niet aan mij lag maar dat mijn zoontje zoveel zorg nodig heeft, dat ik het nooit alleen had kunnen doen.
Ze hebben een bedrijf waar hulpverleners komen, en dit had ik nooit gered. Uiteindelijk had mijn zoontje toch naar zo een pleeggezin gemoeten.

Dus een valse anonieme melding was nergens voor nodig geweest, we hadden gewoon moeten wachten op de uitslagen en ik had achteraf dus gelijk.

Emily krijgt gewoon een rode waas voor haar ogen als ze nee hoort.