Gastcolumn: Wappiespotter is in da House!

Even voorstellen.
De naam is Spotter. Wappiespotter.
Mijn opdracht is simpel: het observeren van wappies in hun natuurlijke habitat: een international crisis.
Deze functie kreeg ik aangeboden nadat ik cum laude was afgestudeerd aan de Koninklijke Spottersacademie in Schubbekutteveen.
Mijn vader (een hardcore duivenspotter) had moeite met de carriereswitch, maar uiteindelijk snapt hij dat als je een aanbod krijgt van de Deep State, je een aanbod aanneemt van de Deep State.
Sinds Augustus 2020 ben ik te vinden op mijn post bovenop uitkijktoren ‘De Wappe Wipkip’, waar een state-of-the-art faciliteit is gebouwd die op zijn zachtst gezegd wel de leukste bingo-bakkerij ten zuiden van Urk genoemd kan worden.

Het kon natuurlijk niet uitblijven dat Videre uiteindelijk in de verrekijker terecht kwam. We zijn immers allemaal Videre, en ik dus ook.
Nu ben ik hier, bevrijd van de 280 karakters van Twitter. Zoals we op het hoofdkantoor altijd zeggen: wappies in het vizier? Dan wacht u plezier! Geniet van de column!

‘Briefje van de Spotter’

‘Wat had ik graag een spreekwoordelijke “fly on the wall” geweest bij beroeps personne sans domicile fixe Tikkie Tinus en consorten op de dag dat de publieke opinie zich tegen de overheid keerde en Hugo’s fieldlab experimenten (voor nu) naar de vaantjes hielpen. Het moet niet makkelijk zijn om geconfronteerd te worden met het feit dat het volk prima in staat is om op te staan, maar dat niet wil doen met 1 van de duizend ‘Defend…’ clubjes die sneller ontkiemde dan een golf van herpes de week nadat parenclubs weer open mogen. Is moeilijk he? Zien hoe irrelevant jullie wekelijkse volksopstand is.

En daar wil ik het eventjes met jullie over hebben, lieve wappies. Een jaar lang heb ik jullie naarstig “actie” zien voeren door heel het land. Een paar honderd man hier, een paar duizend man daar. Een dozijntje gekkies met speakers op plek A, een paar bloemenleggers op een begraafplaats op plek B, de rest van de eeuwig verveelden naar het lekker makkelijk te bereiken Amsterdam of Den Haag. Een jaar en wat wisselgeld aan confrontaties met de politie en grote namen uit jullie beweging op de TV later….en het mocht niet baten.

Hoe harder jullie schreeuwden dat jullie met meer waren en de “strijd” gingen winnen, des te duidelijker werd het dat een hoog volume niet garant staat voor brede steun of een hoge opkomst. En toen kwam de genadeklap: na anderhalf jaar je kostbare tijd op deze aardkloot vergooid te hebben aan op een veldje staan en “WiJ zIjN nEdErLaNd” schreeuwen, investeert Hugo een achterlijke smak geld in een feestje, en een massa zorgde voor een shitstorm die dat hele miljardenplan in het roet gooide. Je leest het goed: Nederland kreeg een fissa cadeau zoals er in jaren niet meer is geweest, en de daardoor ontstane ophef met een kekke petitie erbij annuleerde die hele kutzooi in een paar dagen. Voordeel van de meerderheid zijn is dat je actie af kan dwingen. De enige reactie die jullie hebben weten te ontketenen is die van een waterkanon die een analfabeet met een vlag van het Museumplein af veegt.

Dit is hoe het er uit ziet als er geen draagvlak is voor iets wat de overheid doet. Zien jullie het verschil met jullie kansloze exercitie om een schuldige partij aan te wijzen voor het bestaan van een virus? De wereld is eng en chaotisch, waarin vaak shit gebeurt omdat shit nu eenmaal gebeurt. Het feit dat je zo vast zit in je eigen gelijk dat je informatie die je niet zint gewoon naast je neerlegt en je jezelf volledig laat leiden door AlTeRnAtIeF nIeUwS is door jullie eigen toedoen. Dit werkt alleen maar tegen jullie en maakt wat jullie proberen te doen actief moeilijker VOOR JULLIE. Lekker gewerkt, pik. You played yourself.

Onder de streep blijft over: het enige wat jullie demonstraties voor elkaar hebben gekregen is de samenleving polariseren met jullie angst op basis van de schimmen in jullie onderbuik. Jullie zijn er zelf niet beter afgekomen, worden overal uitgelachen, en hebben nog geen enkel doel weten te behalen. Wel bedankt voor de gratis entertainment tijdens de saaiste crisis waar ik door doorheen heb geleefd.’