Daar sta je dan. Ja Willem, daar sta je dan.

Daar sta je dan…… Ja Willem, daar sta je dan. Met je bek vol tanden. En dat zijn er nogal wat, zullen we maar zeggen.

Daar sta je dan….wéér met lege handen. Hoe voelt dat? Inmiddels zou je daar toch aan gewend moeten zijn. Want ondanks ál je inspanningen, het opruien, de honderden Zoom-meetings en jouw immer laffe afwezigheid op demonstraties, heb je niets bereikt. Niets.

Daar sta je dan….de afgelopen week op een podium. Een podium dat landelijke aandacht heet.
Je straalde, je lachte smalend en gaf sarcastisch antwoord op alle vragen die je gesteld werden over de avondklok-zaak.
Je trok zelfs je foutste overhemd uit de kast, om de aandacht vooral op jezelf te vestigen.
Diezelfde avond mocht je zelfs bij Op1 langskomen, waar je snel nog wat leugens ventileerde. Je was er toch, dit was je kans voor het “grote publiek”.

Daar sta je dan….Maar die landelijke bekendheid en het toespreken van het grote publiek blijkt ook een keerzijde te hebben.
Want nu weet heel Nederland wie deze zaak op álle onderdelen verloren heeft.
Iedereen weet nu dat jij de boel belazert en besodemietert.
En dat je een doorsnee dansleraar bent die over de ruggen van jouw volgers geld binnenharkt.
En of je dat nu via een ING-rekening doet of op een andere snode manier, er is nogal wat losgemaakt.

Dus daar sta je dan. Uitgeluld. Uitgelachen. Uitgespeeld. Zelfs tijdens je amateuristische persconferentie van vandaag, kon je maar slecht uit de voeten met de kritische grote-mensen vragen van de journalisten.
Dat kan nooit je bedoeling zijn geweest Willem.
Maar wij zijn de beroerdste niet, wij voelen met je mee.
En daarom een klein liedje, dat op jouw lijf is geschreven.
Misschien kun je het nog eens terugluisteren vanuit je cel, als je binnenkort door het Openbaar Ministerie wordt opgehaald voor opruiing.
Want dat speelt ook nog…of was je dat in alle hectiek vergeten?

Dag lieve Willem.

Veel kijk- en luisterplezier gewenst!